Ben Nevis

Het laatste hoogtepunt.... letterlijk.. De Ben Nevis. De hoogste berg van heel Schotland en volgens mij ook van het Verenigd Koninkrijk. Op de heenweg lag hier nog een beetje sneeuw maar nu na weer een week warm weer is ook deze "eeuwige" sneeuw gesmolten. Er is helemaal niets meer van over.

Zomers is hier aan de voet van de Ben Nevis niet zoveel te beleven anders dan dat het een mooi uitzicht geeft als je met de kabellift omhoog gaat. Kars en Michel wagen het erop. Maaike en ik vinden het wel best eigenlijk en gaan wat drinken in het restaurant.

's Winters is het hier een wintersport en skigebied en zal het heel druk zijn maar nu is het wat miezerig en behalve als je van mountainbiken houdt kan je hier verder niet veel doen want het stikt hier van de mountainbikepaden en daar mag je niet wandelen.



Als Kars en Michel terug komen van hun avontuur gaan we terug naar Fort William. We kijken voor de laatste keer rond in Fort William en ruimen onze spullen op, in de koffers en het zit er op. Het is weer een prachtige vakantie geweest waarin we ontzettend geboft hebben met het weer.

Een hittegolf in Schotland.. wie maakt dat nou mee?

Loch Ness en Inverness

Vandaag ging voor mij een langgekoesterde wens in vervulling. Vorig jaar Stonehenge gezien en vandaag gaat het gebeuren.. jawel.. ik zal Loch Ness gaan zien. Zeer waarschijnlijk zonder monster maar goed dolfijnen hebben we ook niet gezien dus een monster zal wel helemaal wat overvraagd zijn... Te weinig makreel zullen we maar zeggen...

Het is een lange autorit van Fort William naar Inverness. We weten van te voren niet of we het gaan redden vandaag maar zolang we Loch Ness maar bereiken wat ergens halverwege ligt, is het al goed. De weersvoorspelling voor vandaag is wat minder goed.

Het is een lange bochtige weg waar je volgens de borden best 80 km/u mag rijden maar wat gewoon levensgevaarlijk zou zijn hier en daar. Het is een prachtige route door zeer afgelegen gebieden. We rijden langs bossen, langs bergen, dorpjes en via hooglanden kangs wat Lochs en eindelijk bereiken we Loch Ness.

Helaas is het weer vandaag een stuk minder geworden en is het wat heiig en bewolkt vandaag en soms miezert het eventjes. De temperatuur is nog steeds wel aardig en rond de 22 graden. Het Loch Ness ligt er zomaar sombertjes bij en ik snap nu waarom je best depressief kan worden hier. Als het bewolkt en mistig is dan is het hier echt somber en grauw. Het ziet er dan gelijk een stuk minder mooi uit terwijl het hier zo mooi is.



Bij Loch Ness in het toeristische stadje Drumnadrochit is een museum waar je in diverse kamers een presentatie krijgt met uitleg over het Loch, alle onderzoeken die er gedaan zijn rondom het monster, alle foto's van monsters en uitleg en presentaties of het nou wel of niet bestaat. Kan er een monster in het Loch leven? En zo ja waar zit het dan? Waar voedt het zich mee? Plant het zich voort? Ook heb je kasteel Uruqheart.

Het Loch is al diverse malen met sonarboten van onderzoekscentra en van de marine onderzocht. Het is wel heel diep maar heeft een zanderige bodem en hele steile kanten die soms loodrecht naar beneden gaan. Dit komt door de kloof waaruit het ontstaan is tussen de verschillende aan elkaar gedrukte landgedeelten. Qua diepte zou er een monster in kunnen leven, het is groot en diep genoeg. Het Loch is ook nog steeds bewoond door zoutwatervissen en dat is vreemd te noemen aangezien het al eeuwenlang middenin de bergen ligt. Dit laat zien dat er kennelijk ondergronds nog steeds een verbinding met zee is! Er worden nog steeds zoutwatervissen uit gevangen.

Toch lijkt het onwaarschijnlijk dat er een monster zou zitten. Er zou niet genoeg voedsel voor 'm zijn.. aldus de biologen en wetenschappers. Zo'n groot beest zou nogal wat eten per dag en aangezien er weinig onderwater begroeing is op de zanderige bodem en er niet zo heel veel vis in zit, is het waarschijnlijk onwaarschijnlijk.. maar je weet het nooit natuurlijk met zo'n geheime verbinding met de Atlantisch oceaan!

Bij het winkeltje wat aan het museum vast zit kijken we naar allerhande monsters, knuffelmonsters, enge monsters en kopen we een koeienpoppenkastpop voor onze kattenoppas die een koeienverzameling heeft.

Ook spelen we met de oneindige spiegelput die in de vloer ligt. Het is wel grappig om hier in te kijken met z'n allen.

We besluiten daarna om door te rijden naar Inverness. We gokken het erop en hopen dat het weer redelijk goed blijft want als het echt slecht weer zou worden vandaag dan is de autorit terug waarschijnlijk wel heel vervelend, ermoeiend en lang. Het is geen fijne weg om te rijden bij slecht weer.

Eenmaal in Inverness aangekomen worden we verrast door de leuke binnenstad. Het ligt ook mooi aan de inham van een baai in open verbinding met zee en heeft heel veel winkels. Het is groter dan ik dacht! We gaan shoppen! Maaike heeft het gelijk helemaal naar haar zin vooral als blijkt dat Inverness een Primark heeft! Enthousiast neemt ze haar kans schoon en voor de tweede maal kan ze zich vermaken met allerlei trendy kleren en is ze helemaal in haar nopjes en koopt ze wat nieuwe spijkerbroeken.

We rijden nog wat in de omgeving rond op zoek naar dolfijnen want hier zouden ze toch echt moeten zitten. In deze baai worden ze het meest gespot en zomers zou het er wemelen van de dolfijnen.. maar helaas.. vandaag niet.. we turen eindeloos lang met onze verrekijkers, speuren bijna de gehele baai af maar geen dolfijn te bekennen.. helemaal niets.. hier en daar een zeemeeuw.. daar kunnen we het mee doen.

De terugreis loopt voorspoedig ook al zou er een stuk weg afgezet zijn vanwege een ongeval. Gelukkig niet ons stuk.. en opgelucht halen we adem dat we tot Fort William ongestoord door konden blijven rijden. Ik zou niet weten hoe we anders terug zouden moeten komen? De weg was verder wel opvallend rustig behalve wat vrachtverkeer.

Soms krijg je ruzie met vrachtauto's hier trouwens. Ons stuur zit links en we rijden links.. dat is lastig want hun stuur zit rechts en dan gaan ze gebaren uit hun rechtse raampje dat jij mag inhalen maar dat zie je dus niet als jij links zit. En soms zijn ze dan geirriteerd dat jij er maar niet langs komt terwijl zij toch voor je inhouden en gebaren en gaan ze toeteren en hele vervelende gebaren maken als je dan eindelijk passeert. maar ja. dat ik het niet kon zien, dat zien ze pas als ik voorbij kom met mijn NL kenteken. Het is lastig inhalen als je de weg voor je niet kan checken op tegenliggers...

De trap van Neptunes

Nog nooit heb ik zo'n bijzonder sluizencomplex gezien als hier in Schotland. Tussen Fort William en Corpach ligt Neptunes Staircase. Oftewel de trap van Neptunus. Dit is een enorm sluizencomplex met een verval van maar liefst 19,5 meter!

Wikipedia: Neptune's Staircase is een stelsel van acht sluizen ontworpen door Thomas Telford. Het stelsel maakt deel uit van het Caledonisch Kanaal en ligt in de buurt van Banavie (een dorp in de omgeving van Fort William). Het kunstwerk laat de boten 19,5 meter stijgen over een lengte van 457 meter. Oorspronkelijk werd de sluizen door mankracht aangedreven maar werkt nu hydraulisch. Het is de grootste van zijn soort in het Verenigd Koninkrijk.



Het is bijzonder imposant om te zien. en je kan er helemaal langs lopen van onder naar boven. Er is een grote parkeerplaats vlakbij in het dorpje Banavie en het is wel leuk om te zien allemaal. Je hebt hier ook een prachtig uitzicht op de Ben Nevis, de hoogste berg.



Als je de kaart van Engeland bekijkt dan zie je dat Schotland in twee gedeelten is samengevoegd. De breuklijn loopt van Fort William naar Inverness. Het sluizencomplex is bij Fort William en vangt het verval op. Het maakte het mogelijk dat schepen niet om Noord Schotland meer heen hoefde te varen maar dwars door richel van kanalen en Lochs van Fort William naar Inverness en terug konden varen.


Je zou zeggen: waarom maken ze 8 sluizen achter elkaar en niet zo hier en daar eentje tijdens de reis op de diverse plekken? Dat had een kostenbesparende reden. Het is goedkoper om 8 sluizen achter elkaar te plakken want dan spaar je sluisdeuren uit. Zou je acht losse sluizen maken dan moet je veel meer sluisdeuren maken en nu kon je de open en dicht sluisdeuren per sluis dubbelzijdig gebruiken. Dus i.p.c. 8 x 2 = 16 sets sluisdeuren heb je er dan maar 9 sets nodig.

Het enige wat ik nog steeds niet begrijp is het verval zelf. Je zou toch zeggen dat als ze van de ene zee naar de andere zee gaat varen dat er dan geen verval zou zijn. Dat het gewoon een waterweg zou zijn. Toch is dat niet zo maar hoe dat nou zit.. dat weet ik niet.. Als iemand het wel weet, dan mag hij/zij het me nog eens vertellen.



Wat ik wel weet is dat het bovenste landgedeelte afkomstig is van het Canadeze continent en dat zuid Schotland en Engeland afkomstig zijn van het West Europeze continent. Tijdens de verschuiving van de continenten is het Canadeze gedeelte helemaal naar noordwest Europa afgedreven en aan Engeland vast komen te zitten. Op de breuklijn ligt ondermeer het beroemde Loch Ness.. maar daar komen we morgen!

De Harry Potter trein reis

Toen ik deze vakantie boekte via de ANWB site als zijnde de Harry Potter reis door Noord Engeland en Schotland toen had deze vakantie met name zijn naam te danken aan de diverse filmlocaties die de reis langs gaat. Zo hadden we in Noord Engeland Alnwyck Castle (Zweinstein) al gezien en vandaag zou het weer zo'n bijzondere dag worden.

Vanuit Nederland is het wel heel belangrijk dat je dit treinkaartje al boekt na het boeken van je vakantie. Deze treinreis met de echte Harry Potter trein, the Jacobite genaamd, is namelijk razend populair en is veelal, zeker in het hoogseizoen, uitverkocht. Wil je dus verzekerd zijn van een plekje in deze trein dan zul je moeten zorgen dat je je kaartjes al geregeld heb via hun website vanuit Nederland.



Dit kan via deze site:http://www.westcoastrailways.co.uk/jacobite/Jacobite_Details.html

The Jacobite is een prachtige stoomtrein die nog vol in werking is. Hij rijdt op het traject Fort William naar Malaig vrij noordelijk in Schotland. Deze trein heeft nog het gehele treinstel waar gefilmd werd in de HP films origineel. Je kan dit treinstel bezichtigen op de stationnetjes en je souvenirs kopen in de trein souvenirshop.

De trein maakt een korte stop bij het spoorwegmuseum van Glenfinnan. Je weet wel.. dat is het punt net voor de bekende brug.. De Harry Potter Brug bij Glenfinnan.

Deze brug is een uniek en verbindt twee bergdelen aan elkaar. Een imposante overspanning voor de trein. Glenfinnan heeft tevens een bezoekerscentrum en heeft het bekende Glenfinnan monument. Wil je dit echter zien dan dien je dit met de auto te bezoeken want met de treinreis is de stop te kort om er in de omgeving rond te kunnen kijken. Je kan het dan het spoorwegmuseum zien en dan rijdt de trein alweer verder.

Wij hebben dit monument nog later in de avond bezocht. Heel mooi en bijzonder om daar te staan. Zeker ook omdat dit het Loch is waar Zweinstein zogenaamd aan zou liggen. En dit terwijl Alnwyck Castle dus een paar honderd kilometers zuidelijker ligt. De kinderen verbazen zich er over dat de verschillende filmlocaties zo ver uit elkaar liggen terwijl in de films het allemaal bij elkaar lijkt te zijn. Zie hier het Loch waar de wedstrijden gehouden werden in de Harry Potter films en waar Zweinstein zich zou bevinden.

Glenfinnan symboliseert de vrijheidsstrijd van de Schotten.
Wikipedia: "In 1815 werd monument opgericht. Dit ter markering van de plaats waar Charles Edward Stuart, alias Bonnie Prince Charlie, op 19 augustus 1745 zijn koninklijke vaandel hees waarmee de 2e Jacobiteinse opstand een feit was. Deze gebeurtenis leidde 8 maanden later (16 april 1746) tot de Slag bij Culloden.

Het monument werd ontworpen door de Schotse architect James Gillespie Graham. Het bestaat uit een toren met hierop een standbeeld van "de onbekende Highlander in kilt""

De Schotse vrijheidsstrijders werden namelijk Jacobites genoemd en wilden zich continu ontworstelen aan het juk van Engeland en het Engelse koningshuis.

Dan gaan we over de Harry Potter brug verder.

De treinreis duurt ongeveer een uur heen en een uur terug en gaat door een prachtig landschap, door de Highlands, langs diverse Lochs. Hij passeert ook het Loch met het eilandje waar Perkamentus ligt "begraven". Hier rijdt hij langzaam aan voorbij en onderweg wordt regelmatig even langzamer gereden om de diverse mooie plekjes goed te kunnen zien. Je komt prachtige baaien tegen, dorpjes en hooglanden.

Tijdens de reis kom je ook door diverse tunnels waar je door bergen heen gaat. Het is dan zaak raampjes goed gesloten te houden want anders word je getrakteerd op kolendampen en dat is niet goed voor je longen. Dat was wel vervelend af en toe want in deze oude trein was het bloedheet met dit weer en hadden we raampjes open. Echter dat was niet verstandig want er kwam een soort trek in de tunnels die de rook zelfs wat naar binnen zoog (Draft).

En na een paar stops op kleine stationnetjes komen we aan op ons eindpunt in het kleine dorpje Malaig. Dit dorpje ligt vrij noordelijk vlakbij het eiland Skye wat ook ontzettend mooi moet zijn. Hier zijn de filmlocaties te vinden van de James Bond film Skyfall. Helaas hadden we hier niet echt tijd meer voor om nog een paar dagen naar toe te gaan. Het is nogal ver weg van Fort William waar we zaten en het kost je ook nog een boottocht van een paar uur. Toch schijnt Skye ook ontzettend mooi te zijn.

We hebben in Mailag wat rondgelopen wat voornamelijk bestaat uit een haventje en wat winkeltjes, cafeetjes en restaurantjes maar waar verder weinig te beleven is. We kopen hier wat broodjes en lopen naar de grote baai om ze daar lekker op te eten en met onze verrekijkers te zoeken naar dolfijnen. Zouden we ze hier dan nog zien? Hier zit je vlakbij open zee, mogelijk dat ze zich hier ophouden?



Behalve veel brutale en bijna tamme meeuwen die het op onze sandwhiches en broodjes voorzien hebben, zien we geen andere wilde dieren. Wel zien we grote schepen voorbij komen en hebben we een prachtig uitzicht op Skye en andere eilanden die hier voor de kust liggen. Wat is het hier weer mooi. Vandaag is het echter aan deze zijde van Schotland wat winderig en koeler. De lucht is wat betrokken en soms breekt het weer open.

De treinreis terug verloopt voorspoedig en iedereen houdt de raampjes angstvallig gesloten want we willen niet weer vergast worden door kolendampen, ook al is het nog zo warm.

Na enige tijd komen we weer terug in Fort William en we kijken terug op een prachtige treinreis die we ons nog lang zullen herinneren. 's Avonds horen we de trein regelmatig langs de camping gaan (want het spoor gaat vlak langs de camping). Ik maak nog een mooie foto van de HP trein als hij langs "ons" Loch Eil rijdt...Dag Jacobite!

Sea Life Sanctuary richting Oban

Aangezien we nauwelijks zeehonden of dolfijnen hier gezien hebben besluiten we door te rijden naar de zeehonden opvang richting Oban. We vinden het wel leuk om zeehonden en andere beesten te zien en we hebben na onze boottocht nog wel even tijd over vandaag om nog wat te gaan bezoeken.

Onderweg komen we langs een prachtig kasteeltje wat midden in een Loch zij arm ligt en droog komt te liggen bij eb. Erg bijzonder om te zien. Op de heenweg ligt het door water omsloten en op de terugweg ligt het droog. Volgens mij heet het Castle Stalker.

We rijden door naar de zeehonden opvang. Het ligt prachtig in een bosrijk deel bij het Loch. We rijden de ruime parkeerplaats op en wandelen door het mooie parkje. Het ziet er leuk uit ook al is het klein. Het is wel leuk om eens doorheen te wandelen.

Ze hebben er prachtige aquaria en een bak vol met krabbetjes en en andere beestjes waar er een demonstratie wordt gegeven. De kinderen mogen zeesterretjes, krabben en kreeftjes vasthouden en zien hoeveel verschillende soorten zeedieren er in de Lochs zitten. De kinderen vinden de bak met roggen en kleine haaisoorten ook erg mooi en ook hier mag je ze voorzichtig aanraken.

Buiten hebben ze ook verschillende dieren zitten zoals ottertjes en zeehonden. We missen net het voeren van de otters maar zijn op tijd voor de zeehondjes die laten zien wat ze kunnen en hoe ze leven en gevoerd worden. Een drietal zeehonden zit hier permanent omdat ze bijvoorbeeld blind zijn of omdat ze andere gezondheidsproblemen hebben waardoor ze niet meer teruggeplaatst kunnen worden.

Deze zeehonden zitten in het kleine showtje wat gegeven wordt. Ze zijn getraind omdat ze dan toch wat te doen hebben en vanwege het contact met mensen voor geneeskundig onderzoek. Ze helpen ook bij de opvang van jonge zeehondjes die zomers gevonden worden en die hun moeder kwijt zijn. Met de oudere dieren erbij voelen die zich sneller op hun gemak.

We krijgen veel uitleg over het leven in de Lochs en in Schotland van deze zeezoogdieren. Erg leuk allemaal. Er zijn op dit moment natuurlijk geen jongen in de opvang want de zeehonden moeten nog komen en nog jongen krijgen. Tegen september en oktober zitten er jaarlijks wel een aantal.

Er is een zeehond die maar geen genoeg kan krijgen van ringzwemmen. Telkens brengt hij superfanatiek de ring terug en blijft net zolang zeuren en aandringen bij de begeleider totdat ze hem weer weg werpt. Hij heeft er zichtbaar plezier in zoals een hond graag een bal of een tak wilt halen en terugbrengen en dan verwachtingsvol blijft kijken totdat deze weer gegooid wordt. Zeehonden en gewone honden hebben dus wel wat gemeen met elkaar.

Na een rondwandelen gaan we langzaam maar zeker terug richting de camping. De kinderen hebben daar vriendjes en vriendinnetjes opgedaan want ze komen elkaar telkens weer tegen op de vaste overnachtingsplaatsen en de boot. Langzaam ontstaan er vriendschapsbanden en er wordt 's avonds fanatiek gevoetbald, gekletst en rondom het Loch gespeeld.



Ook zien we soms een zee ottertje of zeehondje opduiken in het Loch bij de camping! Regelmatig komt er een kopje boven water van het ottertje of de zeehond. Het is maar een enkele zeehond die vaak verderop op het Loch zwemt maar hij is met een verrekijker goed te zien. Het zee ottertje zit vaak vlak voor de camping, vooral met vloed.


Vloed..

We kunnen 'm soms al vanuit de caravan zien. Vooral 's ochtends als het nog stil is op de camping. Kennelijk komt de makreel er aan.. maar nu voedt hij zich met krabbetjes want ik zie elke keer allemaal lege krabbeschildjes en stukjes krabbepoot en scharen op het door eb droog gevallen gedeelte.


Eb

Er is hier toch nog een stevig tij met een groot getijdenverschil waarbij grote delen aan de randen droogvallen.

Binnenkort zal het afscheid naderen want de vakantie zit er bijna weer op. Nog een paar daagjes en nachtjes en dan gaan we weer terug naar Nederland. Maar eerst nog twee hoogtepunten!

Glencoe per SeaXplorer

Vandaag gaan we varen. En niet gewoon een beetje dobberen ofzo of roeien, nee we gaan met een speedboot. Zo eentje waar je een zwemvest bij aan moet en die keihard enorme afstanden kan overbruggen. En dat is hier wel nodig ook want de wateren hier zijn groot en langgerekt. Zonder motorboot kom je hier niet zo ver.

De Schotse Lochs doen me hier denken aan de Noorse Fjorden alleen is het hier veel groener en er ligt geen sneeuw (meer). Toch schijnt het hier 's winters ook een echt wintersportgebied te zijn met flink wat sneeuw en ski mogelijkheden.

Nadat we helemaal ingesjord en ingepakt zijn mogen we aan "boord" van de grote kunststof speedboot. Het is bloedheet met zo'n zuidwester aan en het dikke zwemvest er overheen maar ik snap wel dat het nodig is. Het water is namelijk ijskoud en zonder zwemvest zou je hier al snel verkrampt in het water liggen. De grote brede afstanden maken ook dat het even kan duren voordat er iemand bij je is of je gespot heeft. Dus knalkleuren zijn geboden.

Met zijn tweetjes op een banaanachtig bankje met je benen aan weerskanten gezeten gaan we op weg. De bestuurder van het bootje trakteert ons op een prachtige tocht en we gaan eerst naar het dichtsbijzijnde eilandje wat ik gisteren al had zien liggen. Het blijken grafeilanden te zijn. Er staan ook grafstenen op.

Elke Clan had zijn eigen eiland of eilanddeel als het een groot eiland is. Daar werden de doden begraven. Men kwam alleen op het eiland als er iemand begraven moest worden en als je een eiland (zoals deze) deelde met andere Clans dan had ieder zijn eigen ingang van het eiland en je waagde het niet om een ingang te nemen van een andere Clan. Ook niet als jouw ingang ontoegankelijk was door sneeuw, ijs of wat dan ook. Dan hield je de dode thuis totdat jouw aanmeerplek op het eiland weer begaanbaar was. Zou je de rust van de doden van een andere Clan schenden door hun ingang te gebruiken dan kon je zeker rekenen op een bloedige afloop.

We varen om het eiland heen op zoek naar zeehonden die er ook regelmatig zouden zitten maar vandaag zijn ze er niet. Niet eentje...das wel jammer. We varen een stuk het Loch Leven op zoek naar zee otters die hier ook regelmatig verblijven maar ook die laten zich vandaag niet zien. Vandaar uit gaan we door naar een forellenkwekerij die in het Loch is gelegen. We zien de forellen uit het water opspringen en we horen de volautomatische voedermachines regelmatig uit en aan gaan. We mogen even een kijkje nemen in de bassins als er weer voer gestrooid wordt. De forellen springen zo vaak uit het water om op die manier parasieten kwijt te raken die zich op hun huid en vinnen bevinden. En wij maar denken dat ze het voor de lol doen.. nou niet dus.


Vervolgens geeft onze begeleider een flinke spuit gas en gaan we richting de grote brug om daar onderdoor te gaan naar het grote Loch Linnhe op zoek naar dolfijnen.

We varen met grote snelheid een flink stuk van Loch Linnhe op maar helaas geen dolfijn te bekennen. We krijgen te horen dat ze hier nog niet gespot zijn tot op heden maar elk moment kunnen komen. Normaliter zouden ze er nu al zitten maar de natuur loopt in Schotland deze zomer een paar weken achter omdat de winter zo lang aangehouden heeft en erg streng is geweest. Het water is daardoor nog te koud voor de makreel. Als het water nog wat meer opgewarmd wordt door de zon de komende weken dan komt de makreel in grote scholen de Lochs in zwemmen en met de makrelen komen de dolfijnen en zeehonden mee die zich tegoed doen aan al die vis.


Echter helaas.. nog geen makreel nu dus.. en geen zeezoogdieren. We zullen wat anders moeten zoeken. Na een flinke ronde gemaakt te hebben keren we terug naar het watersportcentrum bij Ballachbulish en we zien nog wel een enorme kwal in het water die volgens de booteigenaar erg giftig is. Met zijn lange tentakels kan hij je enorm pijn doen want hij geeft een zeer branderige stof bij aanraking en je kan dan gerust naar het ziekenhuis ermee want je krijgt er enorme blaren van. Deze kwal schijnt niet ongevaarlijk te zijn. Met respect kijken we naar het enorme beest met zeker een doorsnee van een centimeter of 30. Zijn tentakels zijn volgens mij bijna 1 meter lang.

Glencoe

Vandaag is het wederom schitterend weer en het is heerlijk zomers en zelfs erg warm weer. Met een ruime 25 graden gaan we op pad. Ongekend voor Schotland en de Schotten die we even later tegenkomen in het bezoekerscentrum van Glencoe, grappen: "Yes we have this weather everyday in Scotland".

Het bezoekerscentrum van de vallei van Glencoe kent een prachtig uitzicht op de bergtoppen van de bergketens die de vallei en haar Loch omringen. Je kan er in een souvenirwinkeltje allerlei boekjes en plaatselijke spulletjes kopen en je kan er wandelingen maken door de bergen en weidevelden of langs het Loch. We bezoeken een uitleg door twee Schotten die vrij hilarisch gebracht worden in het musem wat er gevestigd is.



Ze vertellen over de rijke folkore van de Schotse Clans (families) die hier de streken bewoonden en onveilig maakten. De verschillende Glenns hebben een rijke historie van oorlogen en veldslagen die ze onderling voerden om hun land en territorium te verdedigen. De Highlanders zoals ze ook wel genoemd werden waren echte vechtersbazen.



Ze vertellen en doen schijngevechten voor en leggen uit hoe hun kleding gedragen wordt. De schotse rok is eigenlijk pas veel later gekomen, daarvoor het bergvolkje meer de doeken zoals je hierboven op de foto ziet. Deze werden om je lijf heen gedrapeerd en met een speld vastgezet.



Ze vochten voornamelijk met zwaarden en schilden. Ze hebben ook een enorm groot zwaard zoals je dat ook ziet in de film Braveheart bij Mel Gibson. Dat werd op de rug gedragen buiten de kleinere zwaarden en dolken. Ze vertellen er gelijk schamper bij dat wat Mel Gibson in de film doet, namelijk het zwaard van achter zijn rug trekken helemaal niet kan tenzij je armen van ruim vijf meter hebt.

Verder gebruikten ze vroeger geweren en allehande andere attributen die je in de bergen altijd bij had zoals kommetjes om water te scheppen of ergens te gaan eten. Ondanks alle oorlogvoering was men wel zorgzaam naar elkaar. Als je in de bergen was en je werd overvallen door slecht weer (zoals dat in Schotland nogal eens voorkwam) dan kon je altijd ergens bij een andere Clan aankloppen mits je je wapentuig aan de deur af deed. Je kreeg dan wat te eten en te drinken als je daar netjes om vroeg en je nederig gedroeg. Evt. kon je onderdak krijgen.

Na deze uitgebreide en zeer leuk gebrachte lezing gaan we een rondrit maken in deze vallei. Wandelen is het vandaag veel te warm voor!Het ligt er prachtig bij en we besluiten een rondje rondom het Loch te gaan rijden. Ergens in het midden ligt een waterval en die willen we ook bezoeken. De tocht gaat hoog boven het Loch Leven, zoals dit Loch heet omdat het gevoed wordt door de rivier Leven.


Bij het dorpje Kinlochleven bij de monding van de rivier is een waterval niet zo heel hoog in de bergen en we besluiten hier een stukje te wandelen in de beschaduwde en door bomen omzoomde bergpaadjes. Dat is goed te doen en al snel bereiken we de waterval en het bijbehorende beekje waar de kinderen lekker kunnen spelen. Ik kan er niet zo goed een foto van maken want het is afgezet voor een deel vanwege werkzaamheden aan de bergwand en afbrokkelend gesteente. We mogen niet te dichtbij komen en van veraf zitten er veel bomen voor.



Nadat de kids een tijdje in het water hebben gespeeld lopen we weer terug richting de parkeerplaats. Tjonge wat is het heet. Ongekend voor Schotland. Het lijkt wel zuid Frankrijk hier. In het dorpje zelf is er weinig te beleven. En we rijden weer verder en stoppen hier en daar om van het prachtige uitzicht over het Loch te genieten.



Het is hier en daar rijk beschaduwd met bomen en bossen en dan weer vrij uitzicht over het Loch. Er varen hier en daar een paar bootjes of waterscooters op en we zien een speedboot achtig iets met een aantal passagiers er op. Kennelijk kan je er ook als toerist op varen. Daar hebben we wel oren naar.



We rijden helemaal om het Loch heen en terug naar het dorpje Balachulish wat we onderweg hadden zien liggen en waar wel wat te beleven was. Hier kopen we bij de plaatselijke supermarkt wat picknickspullen zoals drinken, sandwhiches en fruitbakjes en zoeken een mooi plekje bij het watersportcentrum Lochaber aan de Isle of Glencoe. Hier heb je een prachtig schiereilandje met fantastisch uitzicht over de baai, het meer en de eilandjes en je kan er een kleine wandeling maken. Er is een ruime parkeerplaats en je kan er ook de speedboot regelen.



We regelen de speedboot voor morgen want dan is er nog een plaatsje vrij voor vier personen en hopen dat we morgen dolfijnen kunnen spotten die hier regelmatig vertoeven. Tot nog toe zijn we ze nog niet tegengekomen. Da's wel jammer. Met de boot kunnen we ook het veel grotere Loch Linnhe op.



En dan gaan we picknicken lekker onder de beschaduwde bomen met uitzicht over het Loch. Wat is het hier mooi... echt bijna een paradijsje bedenk ik me, terwijl ik naar de kleine eilandjes kijk die ik in het Loch zie liggen. Er ligt een grote zeilboot te dobberen en het is er zo vredig stil.

Dromerig sluiten we hier de tocht af en rijden na nog een bezoek aan de plaatselijke souvenirshop alwaar ik een heerlijke op natuurlijke basis gemaakte, bodylotion koop. De geur is zo bijzonder en lekker fris. Het is een dure fles maar dit soort lotion ben ik in Nederland nog niet tegengekomen. Het ruikt zo lekker en werkt heerlijk verzachtend op een droge huid.